To bula ne vona

To bula ne vona – vkotryi raz, yak luna,
Rozcharovano ya povtoryav,
I slova ti prosti hovoryv ya ne tii,
I pisni ne dlya toyi spivav.
Znov chastynu zyttya darma vykreslyv ya,
Darma vypyv tu chashu do dna.
Obirvalas struna, to bula ne vona,
To bula ne vona, ne vona...

To bula ne vona i brodyv do pizna,
Potim dovho po techiyi plyv,
I ne tii daruvav, i ne tu obiimav,
Ne dlya toyi na sviti ya zyv.
Chasom led ne krychav, znov kohos zustrichav,
Viryv – ye des yedyna, odna.
Obirvalas struna, to bula ne vona,
To bula ne vona, ne vona...

I u tlumi ljudskim rozdilyaye usih
Ta hluha i baiduza stina,
A v kartyni zyttya tilky brud i smittya,
Rozmalovanyi shmat polotna.
Ta nadiya stara vse odno ne vmyra,
Lysh tryvozno brynyt, nache dzvin, –
Des isnuye vona, yak daleka vesna,
I tverdyt sobi: "To buv ne vin..."