P.S. (Proidenyi shlyah)

Proidenyi shlyah ne proidesh,
Koznu myt, ne povtorysh ty znovu.
Prozytyi den ne povernesh,
Chiba shcho lysh tilky u snah.
Vichnosti dan – viddayemo z toboyu my nashu rozmovu,
Shcho potonula v bezhluzdyh, tyazkyh ta sumnyh pomylkah...

Zazdrist?.. Chy sum?.. Chy obman?..
Chy naviyane vitrom proshchannya?..
Mov byte sklo zaronylo v sercya svii koljuchyi kryshtal.
I rozvelo, rozchynylo u budnyah vse nashe kohannya,
Shcho tak plekaly u serci,
i tak vazko kolys my znaishly.

Slabkist dushi – ce koly ty ne znayesh shcho mayesh skazaty,
Shcho vidchuvaty... Ne znayesh, chy mozesh ljubyt vzahali.
Ta ne buvaye ljubovi bez ryzyku, ryzyk – bez vtraty
Choch i odyn na milion, ale vse z taky vtratyly my.

Ta ne zvazayu na te, shcho ishche ne zahoyilys rany.
Budu shukaty po svitu prymarnu ljubov na viky.
Navit yakshcho ya i znayu, shcho vichno ne moze tryvaty
V cim sviti nishcho...
I v ljubovi buvayut svoyi pomylky...