De, tvoya vpevnenist' v sobi? Shcho zyla zavzdy v tobi – ya dyvlyus', i ne bachu yiyi.
Ty, ne tony v moyich ochach, nache v nebi vilnyi ptach – bo na spravdi nevilnycya ty.
Ya ne zabudu tvoyich mriy, ne zabudu pohlyad tviy – pam’yatatymu tvoye im’ya.
Den obertayet'sya na nich, ne sumuy to pevna rich – vybach, ale ce prydumav ne ya.

Ya pryhaduyu toy den, ya pryhaduyu tu myt' – koly v serci kryshtal zadzveniv.
Ya odrazu ce vidchuv, ya odrazu zrozumiv – ty volodarka vsich moyich sniv.
Ya pirnuv u pochuttya, pershyi raz za vse zyttya – ya ne slova sobi ne zbrechav.
Ya prostyah tobi dolon, ya todi napevno znav – shcho ty ta, koho skriz' ya shukav.
Skriz' ya shukav.

Ta obraz tviy prychodyt' znovu i bentezyt' mene – kozen den, koznu myt'.
I podych tviy ya vidchuvayu poryad bilya sebe – kozen son, koznu nich.
Tviy holos znov meni shepoche – ya chekayu tebe i ya kochayu tebe.
Ale ce vse – lyshe prymary kolorovoho snu ne vidpuskayut' mene.

De?! Meni vidpovid' znayty, shcho sobi vidpovisty – yak bez tebe dali zytymu ya?
Chto?! Dopomoze vidnayty, ti zahubleni stezky – yaki vely do tvoho sercya dvercyat?
Ty, nache syayvo uvi t'mi, nache kryla zoloti – shcho pidnosyly do soncya mene.
I, znayut' lysh na nebesach, vidchuvayut' ves' toy zach – yak meni ne vystachaye tebe.
Ne vystachaye tebe.

Ta obraz tviy prychodyt' znovu i bentezyt' mene – kozen den, koznu myt'.
I podych tviy ya vidchuvayu poryad bilya sebe – kozen son, koznu nich.
Tviy holos, tviy holos znov meni shepoche – ya chekayu tebe i ya kochayu tebe.
Ale ce vse, ale ce vse – lyshe prymary kolorovoho snu ne vidpuskayut' mene.

Ya ne viryu u ci sny! Ya blahayu vidpusty! Ya prokydayus' vnochi, ta kimnaty vsi pusti!
Choch krychy, choch ne krychy! Vze rozvedeni mosty! Ty daleko vid mene, ya daleko vid tebe!
Ta koly prychode nich, vona rize niby niz! Bo odyn, toy samyi son – znov bere mene v polon!
Choch krychy, choch ne krychy! Vze rozvedeni mosty! Ya prokydayus' vnochi, ta kimnaty vsi pusti!
Ya blahayu vidpusty!

Ya ne viryu u ci sny.