Ya ne viryu u ci sny

De, tvoya vpevnenist v sobi? Shcho zyla zavzdy v tobi – ya dyvljus, i ne bachu yiyi.
Ty, ne tony v moyih ochah, nache v nebi vilnyi ptah – bo na spravdi nevilnycya ty.
Ya ne zabudu tvoyih mrii, ne zabudu pohlyad tvii – pam’yatatymu tvoye im’ya.
Den obertayetsya na nich, ne sumui to pevna rich – vybach, ale ce prydumav ne ya.

Ya pryhaduyu toi den, ya pryhaduyu tu myt – koly v serci kryshtal zadzveniv.
Ya odrazu ce vidchuv, ya odrazu zrozumiv – ty volodarka vsih moyih sniv.
Ya pirnuv u pochuttya, pershyi raz za vse zyttya – ya ne slova sobi ne zbrehav.
Ya prostyah tobi dolon, ya todi napevno znav – shcho ty ta, koho skriz ya shukav.
Skriz ya shukav.

Ta obraz tvii pryhodyt znovu i bentezyt mene – kozen den, koznu myt.
I podyh tvii ya vidchuvayu poryad bilya sebe – kozen son, koznu nich.
Tvii holos znov meni shepoche – ya chekayu tebe i ya kohayu tebe.
Ale ce vse – lyshe prymary kolorovoho snu ne vidpuskayut mene.

De?! Meni vidpovid znaity, shcho sobi vidpovisty – yak bez tebe dali zytymu ya?
Chto?! Dopomoze vidnaity, ti zahubleni stezky – yaki vely do tvoho sercya dvercyat?
Ty, nache syaivo uvi tmi, nache kryla zoloti – shcho pidnosyly do soncya mene.
I, znayut lysh na nebesah, vidchuvayut ves toi zah – yak meni ne vystachaye tebe.
Ne vystachaye tebe.

Ta obraz tvii pryhodyt znovu i bentezyt mene – kozen den, koznu myt.
I podyh tvii ya vidchuvayu poryad bilya sebe – kozen son, koznu nich.
Tvii holos, tvii holos znov meni shepoche – ya chekayu tebe i ya kohayu tebe.
Ale ce vse, ale ce vse – lyshe prymary kolorovoho snu ne vidpuskayut mene.

Ya ne viryu u ci sny! Ya blahayu vidpusty! Ya prokydayus vnochi, ta kimnaty vsi pusti!
Choch krychy, hoch ne krychy! Vze rozvedeni mosty! Ty daleko vid mene, ya daleko vid tebe!
Ta koly pryhode nich, vona rize niby niz! Bo odyn, toi samyi son – znov bere mene v polon!
Choch krychy, hoch ne krychy! Vze rozvedeni mosty! Ya prokydayus vnochi, ta kimnaty vsi pusti!
Ya blahayu vidpusty!

Ya ne viryu u ci sny.