Koly my stupyly na shlyach – bulo nas nemalo,
Ta chas rozirvav nas, rozkydav usich – chto kudy!
Ne raz i ne dvichi, my pislya padinnya vstavaly,
Kriz' vtomu i bil, krok za krokom do cili my yshly!
Napruzeni m’yazy hodynamy vtichy ne znaly,
Shchodnya i shchotyznyamy viddano chrest sviy nesly!
Ponureni ochi my znovu vpered pidiymaly,
Ta sumnivy v serci toptaly y dushyly zavzdy.

Pryspiv:
O-o-o, chy vystachyt' syly?
Shcho vyshche my staly, tym dali skladnishe nam yty!
O-o-o, de nashi mohyly?
Chy vypade vdacha nam v temryavi yich obiyty!?
O-o-o, vybir vze zroblen!
I yak ce neskladno – v mynule nema vorottya!
O-o-o, duch viry ne zlomlen!
Do soncya torknutysya, dolya vze nasha taka!

Iz ranku do vechora v zad i vpered my blukaly,
Sumlinno shukayuchy problysky svitla u t'mi!
Na zazdry, obrazy ni vden, ni vnochi ne zvazaly,
Usmishkamy vidpovidaly na pohlyady zli!

Nadirvani zyly zusyllyamy voli trymaly,
Z rokamy micnishala vpevnenist' v virnosti diy!
My zoloto pravdy ta sriblo nadiyi plekaly,
Ta viryly svyato u zdiysnennya mriy!

Hospody, chy vystachyt' u nas syly ne zupynytys' na c'omu shlyachu ta ne pidihnuty kolina...
Hospody, chy ne pochovayemo my sami sebe u mohylach nashych sumniviv, chy vspiyemo vchasno otyamytys'...
Skazy Boze, chy zmozemo ne povernuty na pivdorohy ta z chestyu zustrity koznoho voroha...
Ta popry usi vahannya – Boze, my vidchuvayemo v nashych sercyach vohon, i my virymo, shcho nasha dolya – vidlamaty shmatok vid soncya!

Pryspiv