Pishov kozak do divchyny ta vzyav si pytaty:
– Cy pozvolysh, divchynochko, v starosty pislaty?
– Pozvolyu ty, kozache[nku], v starosty pislaty,
Meni treba na nedilyu troyzillya distaty.
– U mene ye konyk-voron, shcho stoyit' na stayni,
Ta vin tobi na nedilyu troyzillya distane.
Oy siv kozak na konyka, poyichav lisamy,
Nadybaye troyezillya mezy yavoramy.
Zliz kozak iz konyka ta y zachav kopaty,
Nadletila zozulenka ta stala kovaty:
– Ne kopay, kozachenku, troyzillya, troyzillya,
Divchyna tya zmudrovala, v divchyny vesillya.
Oy siv kozak na konyka ta y yide dodomu:
– Nema meni divchynochky, ne bude y druhomu!
Stav kozak na podvir’ya, zachav si dyvyty,
Yak uzyaly lyude dobri mid-horivku pyty.
– Ya ne chochu, lyude dobri, vashoyi horivky,
Lyshen chochu dvi-try slova skazaty do divky.
Oy choho z ty, divchynonko, ta y z mene si smiyesh,
Chy ne mayu ya troyzillya, koly my ne virysh?
Pravov rukov, pravov rukov porciyu trymaye.
Livov rukov ya z kysheni zillya vynimaye,
Pravov rukov vid poyasa shablyu vidpynaye.
Ne vstyh kozak do divchyny skazaty dvi slova,
Yak divchyni na dolynu zletila holova.
Zletila holovochka z hory na dolynu,
Oy siv kozak na konyka, utik v Bukovynu.
Yak utik u Bukovynu ta y stav na polyenu:
– Konyku miy voronenkyi, z tobov ne zahynu,
Vertay ze si ya zo mnoyu do divky v hostynu!
Sidlay konya voronoho u nove sidelce,
Poyidemo do divchyny na yeyi vesilce!
Oy pryyizdyt' kozachenko ta y stav na podvir’ya,
Za molodov divchynochkov plache vse vesillya.
Za molodov divchynochkov otec'-maty plache,
Za kozakom za molodym chornyi voron krache.
Nenku starenkuyu vodov vidlyvayut',
Za kozakom za molodym try sela zbyvayut'.
Ta y zbyvayut' ta y stryasayut' vid chaty do chaty,
A viyt kaze: "Tryasit' dobre, shchoby ho distaty!"
– Mayesh ni, viyte, v rukach, ne budesh ni byty,
Nechay znaye, koho maye divchyna duryty.
Kob tvoya tak, pane viyte, divchyna zrobyla,
Ona b tobi do vechera na lavi lezyela.