Pishov kozak do divchyny ta vzyav si pytaty

Pishov kozak do divchyny ta vzyav si pytaty:
– Cy pozvolysh, divchynochko, v starosty pislaty?
– Pozvolju ty, kozache[nku], v starosty pislaty,
Meni treba na nedilju troizillya distaty.
– U mene ye konyk-voron, shcho stoyit na staini,
Ta vin tobi na nedilju troizillya distane.
Oi siv kozak na konyka, poyihav lisamy,
Nadybaye troyezillya mezy yavoramy.
Zliz kozak iz konyka ta i zachav kopaty,
Nadletila zozulenka ta stala kovaty:
– Ne kopai, kozachenku, troizillya, troizillya,
Divchyna tya zmudrovala, v divchyny vesillya.
Oi siv kozak na konyka ta i yide dodomu:
– Nema meni divchynochky, ne bude i druhomu!
Stav kozak na podvir’ya, zachav si dyvyty,
Yak uzyaly ljude dobri mid-horivku pyty.
– Ya ne hochu, ljude dobri, vashoyi horivky,
Lyshen hochu dvi-try slova skazaty do divky.
Oi choho z ty, divchynonko, ta i z mene si smiyesh,
Chy ne mayu ya troizillya, koly my ne virysh?
Pravov rukov, pravov rukov porciyu trymaye.
Livov rukov ia z kysheni zillya vynimaye,
Pravov rukov vid poyasa shablju vidpynaye.
Ne vstyh kozak do divchyny skazaty dvi slova,
Yak divchyni na dolynu zletila holova.
Zletila holovochka z hory na dolynu,
Oi siv kozak na konyka, utik v Bukovynu.
Yak utik u Bukovynu ta i stav na polyenu:
– Konyku mii voronenkyi, z tobov ne zahynu,
Vertai ze si ia zo mnoyu do divky v hostynu!
Sidlai konya voronoho u nove sidelce,
Poyidemo do divchyny na yeyi vesilce!
Oi pryyizdyt kozachenko ta i stav na podvir’ya,
Za molodov divchynochkov plache vse vesillya.
Za molodov divchynochkov otec-maty plache,
Za kozakom za molodym chornyi voron krache.
Nenku starenkuyu vodov vidlyvayut,
Za kozakom za molodym try sela zbyvayut.
Ta i zbyvayut ta i stryasayut vid haty do haty,
A viit kaze: "Tryasit dobre, shchoby ho distaty!"
– Mayesh ni, viite, v rukah, ne budesh ni byty,
Nehai znaye, koho maye divchyna duryty.
Kob tvoya tak, pane viite, divchyna zrobyla,
Ona b tobi do vechera na lavi lezyela.