Tretiy den kriz' sutin masnu.
Tretiy den bez spochynku i snu.
Ya zvyk do pisku i do cholodu zvyk,
I v torbi u mene – vyno i chasnyk.
A pid sukno, mov pid lystya smerek,
Zaryto kyi krek.
Ya trydcyat' dniv chovavsya v imli,
Yiv travu i spav na zemli,
Zbyrayuchy, mov danynu tyazku,
Krychty koshtovnoho poroshku,
Yakyi, niby tini propashchych dush,
Lezyt' na chrebti Hindukush.
Ce smert' shukaye moyi slidy,
Smert' vyvodyt' mene do vody,
I, doky ya z richyshcha merzloho p’yu,
Trymaye flyahu moyu.
Ya nis use, shcho i mav nesty,
Ya obiyshov talibans'ki posty,
Distavsya mista, prodav telefon,
Pereyshov tadzyc'kyi kordon,
I na p’yatu nich, chto by shcho ne kazav,
Pobachyv Rostovs'kyi vokzal.
Tam poperedu pohranci,
Sonce v travi, tuman na rici,
Dovhyi den, strokatyi bazar.
Lyshe b dovezty dodomu tovar,
I skynuty, yakshcho poveze,
Cyhanam iz ChTZ.
Ale smert' chekaye na toho, chto yde.
Smert' trymaye mene i vede.
Smert' prokydayet'sya vnochi
Na moyemu plechi...
...Tychyi ranok, temnyi vahon.
Ce buv ostanniy miy perehon.
Usi dorohy vely syudy.
Os' micheni krov’yu sobachi slidy,
I vazko, mov korop u hlybyni,
Kulya sydyt' u meni.

Dychaty, dychaty shcho b ne bulo,
Koly tvoya tyaha – yedyne teplo.
Zyttya vtrachaye svoyu vahu,
Koly vdychayesh haryachu zahu,
Koly vydychayesh solodkyi shchem,
Kuryachy syniy elem.
Krov zatikaye v teplyi rukav.
Mene vse odno nichto ne chekav.
Kordon zachyneno na zamok.
I, ne vidchodyachy ni na krok,
Moya dusha, niby shchos' chuze,
Tilo moye stereze.