Lyudstvo skotylosya u prirvu zabuttya,
Zaha lehkoho shlyachu vsich zavede tudy.
Mashyny vze stanovlyat' dlya lyudstva pivzyttya,
Suspilstvo spozyvannya zyve zarady vyhody.
Pryrody ne isnuye, yiyi davno nema,
U nebi litayut' lyshe chorni vorony.
V sercyach lyudey oselylas' zyma,
Vid sklyanych pohlyadiv viye cholodom.

Po vulycyach chodyat' led' zyvi bioroboty.
Yichnim dityam nema shcho zvaty domom.
Vony z’yavlyayut'sya na svit pokynuti,
Nepotribni zovsim nikomu...
Koznyi den schozyi na nastupnyi,
Minimum emociy – maksymalna viddacha.
Chto tak ne pracyuye, toy ne vyzyvaye:
Ot taka biorobotiv vdacha.

Pryspiv:
Zamist' krovi v zylach – otruta,
Mashyny vse zyve dovely do samohubstva,
Shum mista chuty huchnishe y huchnishe –
Huchno lunaye rekviyem lyudstva!

Zabuty pro vse, ne chuty nikoho...
Klyate misto spaty ne daye –
Vse hude y hude, hude i hude.
My ne mashyny, my y ne lyudy vze!
Koznyi den schozyi na nastupnyi,
Minimum emociy – maksymalna viddacha.
Chto tak ne pracyuye, toy ne vyzyvaye:
Ot taka u biorobotiv vdacha.

Pryspiv