Chom ty ne bachysh radoshchiv svitu?
Chom ty ne chuyesh yoho holosiv?
Chom ne chovayesh zinyci vid vitru,
Vid pylu y brudu, shcho letyat' zvidusil?

Chiba ty zyvyi, yak ne znayesh bolyu?
Chom ty ne znayesh, shcho take bil?
Navit' yakshcho vin bude z toboyu,
Vin ni pro shcho ne rozkaze tobi.

Ni, vidchuttya dlya tebe – lysh slovo,
Ta ty znevazayesh slova vse zyttya!

Ty stanesh heroyem svoyeyi pisni,
Ty stanesh carem svoyich lysh mriy,
Bo v sviti lyuds'komu ne znaydet'sya miscya,
De ty b mih uzytys' v lychyni svoyiy.
Ty ne vidchuyesh...

De v tvoyich hrudyach b’yet'sya
Soncya prominchyk, chy misyacya pyl?
De shukaty tvoye serce,
Naymenshyi choch natyak na zalyshky kryl?

Syla vitru tobi ne znayoma
Y polit ne torknuvsya oblychchya tvoho.

I ty ne vidchuyesh ni strachu, ni smichu,
Ty ne vidchuyesh ni horya, ni vtichy,
Ty ne zib’yeshsya zi shlyachu nikoly,
Bo shlyachu v tebe nema.

I ty ne vidchuyesh ni strachu, ni smichu,
Ty ne vidchuyesh ni horya, ni vtichy,
Ty ne vidchuyesh ni chasu, ni smerti,
Ty ne vidchuyesh, shcho mozesh pomerty.
Ty ne vidchuyesh.