Klitka

Poobicyav. Vse pochalos z pochatku.
I rozumiv. I rozumiv, choho hotiv.
Podaruvav yii povnu shchastya klitku.
Tam zachynyv i prosto poletiv.

Vidkryi svoye serce – pohane mynetsya.
Vdyahny svoyi kryla. Ty maize zletila...

Pryspiv:
Vona hotila z nebom, vona hotila
Zlamaty vsi kordony, vona prosyla...
Ta klitka ne puskala – u nii dushi nema.
I ptaha ne zletila, bo klitka – to tyurma.

Ne obicyai. Ne pochynai. Ne treba!
Ne rozumiv, ne zrozumiv chy ne hotiv...
Vtrachenyi chas, kradeni zori z neba,
Zaimani sny, zaimanyi svit i ty.

Pryspiv