Zvyknuty vazko do bolyu u skronyach,
Vtrymaty teplo u cholodnych dolonyach,
Ya znayu pro cinu svoho zyttya i vlasnych sliv,
Yak dobre shcho choch chtos' mene choch trochy zrozumiv.
Vy mozete chytaty miz slovamy ta ryadkamy,
V lystach svoyich dilytysya chuzymy pochuttyamy,
I tysyachi chvylyn shukaty shchastya v pustoti,
V velykomu kochanni chy v bezhluzdomu zytti.

Pryspiv:
Smiyusya do sliz...
Plachu do smichu...

Vyvchyty vazko de sviy, de chuzyi,
Choch sam ne zbahnuv shche, chto ty takyi,
U tebe ye svitlo i stezka v tuneli,
Ta vazko znayty ci omriyani dveri.
Vy bachyly mene i maly zmohu mene chuty,
Vy dotykom ochey mohly mene v sobi vidchuty,
Chomu my taki rizni i miz namy stilky stin,
Nevze vy tak zlyakalys' ruynivnych solodkych zmin?!

Pryspiv