Za viknom plakav nudnyi doshch,
Vsim rozkazuvav pro svoyu bidu,
Nalyi, nalyi, nalyi,
Nalyi nam dvom,
Davayte vyp’yem za tych,
Koho nema z namy zaraz tut.

Boze, chy dobre yim tam?
Chy posmichalys' vony,
Koly do sebe Ty yich brav?
Pusty mene
Choch krayechkom oka podyvytys' na nych,
Pusty mene,
Ya skazu dva slova ti, shcho ne vstyh.
Pusty mene... Pusty mene...
Pusty!

Vidpoviv meni mudryi Boh
Vichnym nebom i zolotom zirok:
Ty ne spishy, sluchay, tilky ne spishy,
Pidnyatysya do mene vstyhnesh ty zavzdy.
Poky ty shche sered lyudey –
Navchysya cinuvaty kozen novyi den,
Navchy lyudey lyubyty cey svit
Ta ne tilky sebe,
Navchy lyudey radity zavzdy,
Koly sonce vstaye.
Navchy mene! Navchy mene!
Navchy!

Velyke shchastya – zustrichaty novyi den! (4)