Yehydna

Povertayemsya, vsiyavshy zoikom oazy;
krov na pihvah, zasmaha shidna.
Ta zachynene misto, mov ostriv prokazy,
abo klitka, v yakii yehydna.

Poky nas ne bulo, poky nas u pustyni
proshyvala surma pobidna,
na stovpah i krynycyah, mov sil na hustyni,
prostupylo tavro: yehydna.

Pryspiv:
Yehydna, yehydna!

My zhubyly sebe v aharyanskim pohodi.
Peremoha cilkom ne vydna.
I do ridnyh dverei nam dostukatys hodi,
i vitchyzna nemov yehydna.

Ridni panny ziv’yaly po vezah i klityah,
piznya laska taka fryhidna.
V zymnyh venah pomerlo dzvinke povnolittya,
a v ochah ozyla yehydna.

Pryspiv

Ce vona vidkladaye stolittya, mov yaicya,
po torhah, de muzyka midna,
de pomosty smertei, de zyvut i boyatsya,
a yurba sychyt, mov yehydna.

Pryspiv

Shcho ya mozu? Chrypucha surma nadi mnoyu.
Ya pivsvitu proishov pryblyzno.
Mozu bosym pity za tvoyeyu trunoyu,
ridna panno, stara Vitchyzno. (2)