Cej swit podibnyj na toj wokzał,
De ja ranisze kołys' błukaw,
Czoho chotiw ja sam ne znaw,
Wokzał stojaw, a ja zitchaw.
Meni kazały: "Jdy tudy",
Mene distały pohani sny,
Kożen chotiw szczos' dowesty,
A ja chotiw swij swit znajty!
Ałe szukaw ne ja,
Szukaw mij duch moho Tworcja.
Win duch mij woskresyw,
Na potjah swij win posadyw!

Pryspiw:
Twoje słowo – ce mij potjah,
Serce pałyt', jak w peczi.
Ja łeczu, łeczu do tebe
U szałennij tecziji.
Zaczekaty inszych? – Dosyt',
Naczekałysja wże my!
Chto czekaje szcze i dosi –
Win horyt' u marnoti swojich spraw,
Swojich spraw, swojich spraw,
Swojich budennych spraw. (ost 2 rjadky – 2)

I tak ja żyw, i wowkom wyw,
I wse hadaw, ne rozumiw:
Newże, u c'omu sens żyttja –
Koły nawkoło kłopitnja,
Koły postijni pomyłky,
Koły newpewnenist' w żytti?
Todi dlja czoho – skażesz ty –
Żywe łjudyna na zemli?
Ałe je Toj, chto łjubyt',
Żyttja Win twoje ne pohubyt',
Win słowo swoje dlja tebe daw,
Szczob żyw ty wiczno, ne strażdaw.

Pryspiw