I
Nebo ochopłjuje kożnu czastynu
Switu ws'oho i kożnu chwyłynu
Daje zrozumity pro czas isnuwannja,
Myt', szczo prochodyt', może ostannja.
Zdijmy ruky whoru, szczob zrozumity,
dlja czoho isnujesz, jak dali żyty,
czomu ty ne znajesz niczoho pro sebe,
chto ty takyj i czoho tobi treba.

Pryspiw:
My, jak zirky, samotni nebi,
My, jak wony, płamenijem dlja sebe,
My, jak zirky, powoli zhasajem,
Wnyz łetymo ta niczoho ne zna-a-jem...
ne znajem, ne znajem, ne znajem...

II
Choczet'sja wse ż rozibratys' u doli,
Szljach swij znajty ta ity nym powoli,
Załyszyty szczos' osobływe pro sebe,
Zdijsnyty wsi mriji, bażannja j potreby
Pobaczyty istynu, prawdu jedynu,
widczuty swobodu i wiry hodynu,
ta myt', szczo prochodyt' wraz nahadaje,
szczo my ce prożyty uże ne wstyhajem.

Pryspiw

III
Nebo ochopłjuje kożnu czastynu
Switu ws'oho i kożnu chwyłynu
Daje zrozumity pro czas isnuwannja,
Myt', szczo prochodyt', może ostannja.

Pryspiw