Nawkruh Czyhyrynu po stepu kurhany –
Tam mohyła skifa, sława kozakam,
Wony pam’jatajut' czerwoni żupany,
Czuły hołos Honty i Zaliznjaka.

Z Czerneczoji kruczi czuty stohin bołju,
Podywys', Tarase, na ditej swojich,
Szczo zabuły mowu, rozip’jały wołju,
Nyni topczut' sławu pradidiw swjatych.

Hljań na Ukrajinu, szczo w sim’ji jedynij,
W sim’ji wolnij nowij rozcwiła, jak sad, –
Obrywaje witer z toho sadu kwity
I po ws'omu switu pełjustky łetjat'.

Szczo ż nam skażut' łjudy? Szczo ż nam skażut' wnuky?
Chto szcze na Wkrajini bude panuwat'?
Rozrywajut' hrudy jiji sestry ruky,
Ubywajut' duszu – a syny mowczat'.

Naszczo ż didy naszi z ljachom wojuwały
I nawiszczo Honta ubywaw syniw? –
Prawnuky Bohdanu konja osidłały –
Wyjichaw na płoszczu i zakam’janiw.

Nawkruh Czyhyrynu po stepu kurhany –
Tam mohyła skifa, sława kozakam,
Wony pam’jatajut' czerwoni żupany,
Czuły hołos Honty i Zaliznjaka.