A w sadu kałyna tak rjasno cwite.
Oj cwite.

Kozak do diwczyny szczoweczora jde.
Oj ide.

– Dobryj weczir,– każe szcze j ruczku daje.
Oj daje.

– Widczepys', kozacze, w tebe druha je.
Druha je.

Pokotyłys' slozy po karych oczach.
Oj oczach.

– Daj chocz pociłuju ta ostannij raz.
Oj raz.

– Ciłuwaw ty mene, teper ja tebe.
Oj tebe.

Ne spodiwałasja, szczo zradysz mene.
Oj mene.

– Ty sama, diwczyno, c'oho j doweła.
Doweła.

Z inszymy chodyła, pyła j huljała.
Huljała.

Meni mołodomu żałju zawdała.
Zawdała.