Czomu ty ne wirysz mojim oczam
I pohljad swij ronysz dołu?
A ja spodiwałas' w rozłuci, szczo nam
Dowira ne zradyt' nikoły.

Pryspiw:
Hljań że w oczi
I meni ty znow powirysz.
Znaj, szczo sercju
Wse wony rozkażut' szczyro,
Bo w kochanni
Oczi znajut' sercja mowu.
Hljań,
I ty powirysz znowu.

Ptachy widlitajut' i jich ne spynyt', –
Czy możesz ty bil jich zbahnuty?
Chocz twij pohljad – jak myt',
Ałe spohad szczemyt'
W mojim serci, jak pisnja zabuta.

Pryspiw

Powir cym oczam i, jak son, promajne
Toj sumniw, szczo duszu benteżyt'.
Za toboju pidu, jak pokłyczesz mene
U żyttja, u step bezmeżnyj.

Pryspiw