Krapłynamy jaroho wosku stikaje na krony lito,
A ja wse w dumkach kriz' wesny do tebe łeczu, łeczu.
Ta tilky nijak ne możu na steżci tebe zustrity,
Błukaju osinnim witrom w obirwanych strunach doszczu.

Pryspiw:
Czar-ziłlja czerwona ruta zoreju wpała w serce,
Zdawałos' todi – nawiky, zdawałos', na wse żyttja.
Czomu ż skrypali osinni wywodjat' mynułe skerco,
A pisnja złetit' ne w syli, nenacze pidbytyj ptach?

Chołonut' dzwinki potoky, rydajut' witriw trembity,
A hołos sumnoji pisni roznosyt' po switu łuna.
Ne w’janut' w twojich dołonjach moji zapiznili kwity,
Tomu szczo łjubow na switi buwaje łysze odna.

Pryspiw

Krapłynamy jaroho wosku stikaje na krony lito,
A ja wse w dumkach kriz' wesny do tebe łeczu, łeczu.

Pryspiw

Krużljaje pożowkłe łystja, w sadu dohoraje lito,
Do tebe w dumkach ja łeczu...