Choczesz, rozpowim ja kazku hir?
Wse w nij – szczyra prawda, ty powir.
Maty kazku cju meni dała,
Ja jiji z dytynstwa prynesła.

Des' w dibrowach hir dołyna je,
W nij strimkyj potik zi skeli b’je.
A pomiż smerek kołysku zwyw
Z biłoho tumanu car witriw.

Pryspiw:
Tam kożen weczir czuty spiw –
W kołysku witer pryłetiw.
Składaje witer w nij pisni,
Ja czasto czuju jich wi sni.

My zdołajem steżku hir krutu
I znajdem w lisach dołynu tu.
A zatychne homin połonyn –
Podaruje witer pisni płyn.

Pryspiw:
Tam kożen weczir powna czar
Zlita kołyska aż do chmar.
A wranci szepczut' hony traw –
Nam witer nowu pisnju skław.

Nam witer pisnju skław.
Nam witer pisnju skław.
Nam witer pisnju skław.