Awtobus jide trasoju nicznoju,
I weczir zorjanyj rikoju
U wikno tecze.
Moju susidku neznajomu
Zmahaje son, dołaje wtoma,
Wona kłade swoju holiwku
Na moje płecze.

Pryspiw:
I mczyt' awtobus, spyt' diwczyna,
Ty serce słuchaj i mowczy.
Wona wsmichajet'sja dytynno
W szczasływych snach u mene na płeczi. (wes' kupłet – 2)

Meni zdajet'sja, mrijet'sja, szczo z neju
Pidu, mow z dołeju swojeju
Szljachom zołotym.
Ta na zupynci wona wstała,
Wzjała walizku i skazała:
"Do pobaczennja"
I znykła w marewi jasnim.

Pryspiw:
I mczyt' awtobus bez diwczyny,
A moje serce ne mowczyt'.
Ja czuju podych jiji płynnyj
Szczasływych mrij u mene na duszi. (wes' kupłet – 2)

Na tij zupynci ja buwaju czasto
I wyzyraju swoho szczastja
Niżnyj perwocwit.
Jakszczo wże tam joho nemaje,
Ja perewernu j obszukaju,
Ja perewernu j obszukaju
Wes' błakytnyj swit.

Pryspiw