Ja idu iz dałekoho lita
Po dorozi obpałenych dniw, –
Z ran pekuczych szcze krowi ne zmyto,
I ja wes' szcze pałaju w ohni.

Ja idu – i nema poworotu,
Ja idu – mołodyj, jak todi,
Koły w bij za soboju wiw rotu –
Mołodyj, mołodyj, mołodyj...

Na drużynu, w żurbi posywiłu,
Ja iz foto dywłjus', nacze syn...
Jiji slozy pekuczi rozmyły
Nawit' spohad mojeji wesny.

Ja idu – pokłonytys' drużyni
Za czekannja, za tuhu, za bil.
Chaj probaczyt' sołdats'ku prowynu,
Szczo sudyws' meni wicznyj bij.

Moji dity, rowesnyk ja z wamy,
Abo, może, mołodszyj za was.
Proljahaje miż namy mostamy
Dlja narodu wrjatowanyj czas.

Ja idu – ja nawiczno iz wamy,
Ne pokynu sołdats'ki rjady.
Bat'ko zawżdy z swojimy synamy –
Mołodyj, mołodyj, mołodyj!..