Mij otczyj nezabutnij dome,
Ty – wicznyj pokłyk z dałyny,
W tobi use, use meni znajome,
W tobi use, use meni znajome
I błyz'ke, mow dytynstwa sny.
Bez tebe swit ne buw by switom,
Zyma – zymoju, lito – litom.

Pryspiw:
A ja soboju buw i je,
I serce swityt'sja moje,
Doky horyt', horyt' w meni
Te switło u twojim wikni.

Zawżdy mene czekaje maty,
Dlja neji ja małe dytja,
Szczo perszyj krok projszło wid chaty,
Szczo perszyj krok projszło wid chaty,
Iszcze ne znajuczy żyttja.
Mij otczyj nezabutnij dome,
Do tebe łynu ja bez wtomy,

Pryspiw:
Bo ja soboju buw i je,
I serce swityt'sja moje,
Doky horyt', horyt' meni
Te switło u twojim wikni.

Mij otczyj nezabutnij dome,
Zi mnoju skriz' twoje tepło,
Koły padut', padut' nehody-hromy,
Koły padut', padut' nehody-hromy,
Twojim dobrom zdołaju zło.
Bez tebe swit ne buw by switom,
Zyma – zymoju, lito – litom.

Pryspiw:
A ja soboju buw i je,
I serce swityt'sja moje,
Doky horyt', horyt' w meni
Te switło u twojim wikni.