Zasnuły malwy koło chaty,
Jich misjac' wyjszow kołychaty.
I tilky maty ne zasne,
Maty ne zasne, –
Żde wona mene.

Pryspiw:
O, mamo ridna, ty mene ne żdy,
Meni w nasz dim nikoły ne pryjty.
Z mojoho sercja malwa prorosła
I krow’ju zacwiła.

Ne płacz, ne płacz, bo ty wże ne odna,
Bahato malw nasijała wijna.
Wony szepoczut' dlja tebe woseny:
"Zasny, zasny, zasny, zasny..."

U materiw je łjubi dity,
A u mojeji – tilky kwity.
Samotni kwity pid wiknom,
Kwity pid wiknom
Zasnuły wże dawno.

Pryspiw

Jak sonce zijde – wyjdy na porih,
I łjudy schyljat'sja tobi do nih.
Projdysja połem – malwy bujnych łuk
Torknut'sja twojich ruk.

Żyttja – jak pisnja, szczo ne widdzwenyt'.
Ja w malwi znow dlja tebe budu żyt'.
Jakszczo ż ja łasku ne wstyhła prynesty –
Prosty, prosty, prosty, prosty.