Wozsijawyj nad sonce wo wertepi nyni
Isus Boh wozłeżyt' wo jasłach na sini:
I zymno terpyt' Stworytel drożyt',
Kotryj swit wes' w rukach derżyt'.

Sonce, misjac' i zwizdy jasno pryswiczajut';
Hory chołmy i morja radisno ihrajut',
Polja, dubrawy, cztut' Carja sławy,
Bo wsi sut' Jeho derżawy.

I wsi czełowicy dnes' od radosty skaczut',
Sami zli duchowe żalisływo płaczut',
Szczo Boh, Wołodar, wseho swita Car
Sej nam od nebes podaw dar!

Ty Jeseju, ko Bohu od sercja wozdochnuw
I ot sucha korene żezł twoj ne usochnuw
Boh i Mesija ispołny sija,
Od czresł bo twojich prosija.

W husły weseło brjacaj, Prorocze Dawyde,
Od płoda twojeho Car na swit proizyde,
W nem sja wodworyt', wrahy pokoryt',
Na wicznyj prestoł uskoryt'.

Preczysta Marije, radosty pryczyna,
Uprosy nam błahodat' u Twojeho Syna:
Myrno prożyty i w nebi byty,
I Tebe z Bohom chwałyty.