Taka jiji dolja... O, Boże mij myłyj!
Za szczo ty karajesz jiji, mołodu?
Za te, szczo tak szczyro wona połjubyła
Kozac'kiji oczi?.. Prosty syrotu!

Koho ż jij łjubyty? Ni bat'ka, ni neńky,
Odna, jak ta ptaszka w dałekim kraju.
Poszły ż ty jij dołju, – wona mołodeńka,
Bo łjude czużiji jiji zasmijut'. (2)

Szczasływa hołubka chocz tym, szczo litaje,
Połyne do Boha, u chmary spyta.
Koho ż syrotyna, koho zapytaje
I chto jij rozkaże de myłyj wyta? (ost 2 rjadky – 2)

Czy w czystomu poli, czy w temnomu haju,
Czy w bystrim Dunaju konja napuwa?
Z druhoju spiznawsja, druhuju kochaje,
Jiji ż, neszczasływu, nawik zabuwa. (ost 2 rjadky – 2)

Ne tak serce łjubyt', szczob z kym podiłyt'sja,
Ne tak wono chocze, jak Boh nam daje.
Wono żyty chocze, ne chocze żuryt'sja,
A dumka, mow woroh, żałju zawdaje.

Taka jiji dolja... O, Boże mij myłyj!
Za szczo ty karajesz jiji, mołodu?
Za te, szczo tak szczyro wona połjubyła
Kozac'kiji oczi?.. Prosty syrotu!