Niby wczora, moja mamo,
Ty budyła mene rano,
Howoryła meni: "Synu, czas nastaw".
Czas wid ridnoho porohu,
Kłycze dal tebe w dorohu,
Szczedryj ranok soncem wże tobi zahraw.

Wże tobi daruje sonce nowyj deń,
Dżereło nespiwanych iszcze piseń.
Szczedroty czerpny u ńomu, dobroty,
A u rankiw zołotystych czystoty.
Dywo-syły nabyrajsja u zemli,
Pam’jataj szczodeń słowa moji.

Niby wczora, moja mamo,
Ty budyła mene rano,
Promiń soncja usmichaws' w ustach twojich.
Twoja usmiszka prywitna
Wyprominjuwała switło,
Twoje słowo zihriwało zawżdy wsich.

Wże meni daruje sonce nowyj deń,
Dżereło nespiwanych iszcze piseń.
Szczedroty czerpnu u ńomu, dobroty,
A u rankiw zołotystych czystoty.
Dywo-syły nabyrajus' u zemli,
Pam’jataju ja słowa twoji.

Niby wczora, moja mamo,
Ty budyła mene rano,
Z tych czasiw switankiw stilky widijszło.
Łita z sumom widlitajut',
Twoji wnuky pidrostajut',
I daju jim twoju łasku i tepło.

Wże mojim synam daruje sonce deń,
Dżereło nespiwanych iszcze piseń.
Szczedroty czerpnut' u ńomu, dobroty,
A u rankiw zołotystych czystoty.
Dywo-syły nabyrajtes' u zemli,
Oj syny, sokołyky moji. (wes' kupłet – 2)