U Kawern-kłabi kwytkiw nema,
Bo wystupaje hrupa odna.
Czotyry chłopci z prostych simej
Zaczaruwały łjudej.
Publika łowyt' pisni słowa,
Tak pysaty – moja meta.

Pryspiw:
Łiwerpuls'ka czetwirka
Pidkoryła swit.
J łehenda jich wiczno żywa,
Bo prosti słowa,
Mełodija nowa
Widkryły styl inszyj żyttja.

Nechaj krytyky
Howorjat' sobi
Pro formu, zakony pys'ma,
Ja znaju: najkraszczi
Tomu je Bitły,
Szczo w pisnjach jich – poczuttja.