Ja załyszajus' błyz'kym do asfaltu.
Bo łysz w dorozi ja baczu sebe.
Mczu wdałynu swoju mriju spijmaty:
Mriji moji – ce czastyna mene.

Pryspiw:
Ne rozumiju ja tych, chto ne chocze
W rakursach inszych sebe widnajty.
U ramkach kimnatnych łysz czastoczka woli,
Krajneba – wyszeń purpurowi sady.

Ja by załyszyw piwswitu pozadu,
Mczaw upered i ne dumaw kudy.
Nezwidani dali mene nadychajut',
A witer dorohy nese wsi dumky.

Ja załyszajus' błyz'kym do asfaltu,
Bo znowu doroha wże kłycze kudys'.
Jakszczo żywesz ty u ramkach kimnatnych,
To chocz u dumkach połyszy jich na myt'.