Joho im’ja, tobi znajome, win Molfar,
Rukamy chmary, rukamy chmary rozhanjaw.
Win swoju dońku, win swoju dońku ne widdaw,
JiJi wsi hrały, ałe ne znaw pro ce Molfar.

Kowal pidkowu, kowal pidkowu ne skuwaw,
Służytel cerkwy – win swoju pastwu ne zibraw.
I kożen z was by pered neju ne wstojaw.

Ni mołodoho, a ni staroho wże nema,
Chto wmer wid hromu, a chto wid hostroho noża,
Molfar smijet'sja, Molfar tancjuje na hrobach.

I wsi, chto chtywyj, buw donci myłyj,
Wony wmyrały na rukach.
Tym, chto kochałys', w hrichu kupałys',
Win wtiłjuwaw najbilszyj strach.
Bo prawyt' u lisach!
Tancjuje na hrobach!