Znykajuczy u prostorach widsutnosti zirok,
Znykajuczy bez kosmosu, padajuczy u son,
Łetarhija na try misjaci, miscja nemaje, stop,
Zupynit'sja, aby serce zrobyło chocza by krok.
Sered nytok, szczo splitajut'sja w nebesnu mozajiku,
Chocz kowtok meni łjubowi podarujte, błahaju was,
I ne znaju ja czy zawtra prokynusja czy ne wstanu,
Ja ne w stani załyszatys' bez tebe tut ostannim,
Sered wsich cych rozmalowanych, prychowanych łjudej,
Pobud' zi mnoju tut, na chwyłynu chocz łysze,
Na sekundu, chocz na myt' ne załyszaj mene odnoho
Iz wirszamy naodynci, ne dozwol wpasty u komu.
Zirkowymy wizerunkamy poeziju dopowny,
Domałjuj do cych rjadkiw łjubowi spownenyj pohljad,
Newtomnymy spodiwannjamy u switło, szczo wże porjad,
Ja daruju tobi prostir, joho ne wkrade nichto wże.

Pryspiw:
Rozdiły zi mnoju switło i sjajwo usich płanet,
Dotorknysja do bezmeżnosti, łety tilky wwerch,
I nikoły wnyz ne padaj, ne dywysja na dno,
Ne każy żodnoho słowa, ce nasze nime kino.
I zakony prytjahannja stworeni ne dlja nas,
Proty prawył łetymo i nizaszczo ne możem wpasty.
Bez czasu i bez prostoru, prosto nad okeanom,
U bezkraji, nad hłybynamy my razom znykajem.

Ce łysze moja ujawa, fantaziji koloriw,
Małjunky, szczo bez sliw stworyty by ja ne zmih,
Rozumiju, znaju, szczo switła taky nemaje,
Ta znajty wse ż taky choczu chocz metr naszoho raju.
Ja z kraju stoju, istoriju cju wywczaju,
Pohljadom u nebo, a potim cymy rjadkamy,
Mow kamiń na szyji te, szczo ne wstyh skazaty,
Słowa, szczo rozczynyłysja miż sonjacznymy dnjamy,
Miż chwyljamy sołonymy, miż dotykom pisku,
Pid chmaramy, pid pohljadamy tepłoho doszczu,
Miż noczamy u bezsonni, de my razom ne znykały,
Chocz stojała ty tak błyz'ko, ta nawkoło szum i hamir
Ne dozwołyły iłjuziju zdijsnyty u realnist',
Załyszajet'sja łysz muzyka j słowa neidealni,
Szczo czornyłamy dozwoljat' prawdu rozmałjuwaty,
Szczo tak rwałasja na wołju, łamajuczy bezlicz prawył.

Pryspiw