Kołys' zemlja u hriznim hniwi,
Zmiszawszy wse – wohoń ta zływy,
Zdryhnułas' straszno, zahuła,
Misto porochom zameła.

I pała wełyczna Messina.
Teper wona – łysze rujina.
Panuje chołod i smittja.
Chto żywyj – tomu kajattja.

Pryspiw:
Jiji zhadaj! (6)

Usjudy sum. Nepewni kroky
Łunoju zahłuszyły spokij.
To deń majbutnij nastaje,
Spaty żałosti ne daje.

Staryj fontan wypłakaw slozy,
Zrosyw ponykli porucz łozy.
Szczo mało znyknut' na wiky –
Widrodys' wid tepła ruky.

Pryspiw