Zabutyj swit u łabiryntach pustoty
W ńomu dawno ne płyne czas.
Łyszaje slid wołodar wicznoji pit'my
U c'omu kraji raz u raz.

Pryspiw:
Spałachne ta znykne w pidnebessi
Iskra, szczo żywyt'
Połum’ja, jake trymaje Wseswit
Ta w duszi horyt'!

Widsutnij ruch na perechrestjach wsich dorih.
Jedynyj szljach – u nikudy.
Żyttja projszło czerez bezhłuzdosti porih.
Zdajet'sja tak buło zawżdy.

Pryspiw