Neboschył połonyły chmary,
Zbuduwały powitrjani mosty.
Nerealnu zemłju prymary
Za meżeju pobaczysz ty.
Posmichnys', poky ne zdołajesz
Poczuttja marni, rozdumy sumni.
Wse zabud', koły zasynajesz.
Zajwi spohady prożeny.
Pam’jataj: dusza twoja w połoni,
Rozum kanuw w temrjawu nicznu.
Zbereży tepło w swojich dołonjach,
Szczo zrujnuje władu kryżanu.
Powełytelka zorepadu
Rozpłeła kosy-promeni wnoczi.
Jij do ranku trymaty władu,
Szczob zdijsnyłys' diwoczi sny.
Witerec' tycho zaspiwaje
Kołyskowu ułjubłenu swoju.
Mołodyj misjac' zustriczaje
Twoju duszu teper nowu.

Ożywut' starodawni zamky –
Nezabutńoji sławy wartowi.
Rozdywys' ti stari ułamky:
Pryrosły wony do zemli.
Robyt' czas dosyt' toczni kroky,
Wikowyj postup ważko zupynyt'.
Son – chwyłyna, żyttja – piwroku.
Spokij sprawżnij – łysze na myt'.

Ty poczuty kazkowi dzwony
Najawu namahajeszsja darma.
Jich ne czuty z tych pir, widkoły
Chtos' spuhnuw czary ta dywa.
Woronych konej w kolisnycju
Nawesni zaprjahatyme zorja.
Może son twij kołys' zdijsnyt'sja,
Strach widkynuwszy za morja.