Ty prodajesz swoji hazety u kiosku na wokzali,
Żurnały, ruczky, syharety – jak to ws'o wże zadowbało.
Na eskałatorach bezdumno propływajut' sonni łjudy,
I kożen z nych w sobi podumaw szo inaksze wże ne bude.

A win prychodyt' na robotu – hraty rol u seriali,
Pid końjaczok z francuz'kym syrom obsudyty wsi detali.
Za dwisti baksiw za hodynu win zalize w inszu szkiru,
Po tełewizoru pokażut' i my wsi jomu powirym.

Pryspiw:
Tomu szo win zirka, zirka kino.
I ty joho łjubysz tilky za to.
Tomu szo win zirka, zirka kino.
I ty za nym płaczesz hirko dawno.

Ty zdała zminu, za hodynu na metro wże budesz wdoma,
Spiszysz, bojiszsja propustyty, ty pomiszana na ńomu.
Jak zawżdy riwno w połowynu win podywyt'sja z ekranu,
I ty ciłujuczy poduszku rozreweszsja na dywani.

Pryspiw

Ne płacz, małeńka, win pro tebe ne znaje,
Pro twoji slozy win ponjattja ne maje.
I z kymos' inszym win po parku huljaje,
Je-je-je.

Twoja dusza tut absołjutno ne wynna,
Wona dlja sebe własnu kazku stworyła.
I ty w tu kazku zamist' ńoho włjubyłas',
Je-je-je.

Pryspiw