Djakuwaty Bohu, szczo u switi szcze isnujut' diwczata,
Jaki ne łjubljat' swarytys' i ne choczut' kryczaty,
Jaki kochatysja możut', choczut' ne tilky za hroszi,
Takych diwczat zwaty (znajomtes') – diwczata choroszi!
Choroszi diwczata za soboju slidkujut',
Ałkohol i kurinnja jich najmensze chwyłjuje.
Kosmetykoju korystujut'sja bez fanatyzmu,
I wzahali taki diwczata czemni j ne kapryzni:
Szczo zawhodno zrobljat', aby tebe zadowolnyty,
Wsi twoji mriji u realnist' peretworyty.
Jakszczo zachoczesz niżnosti, – wony tebe w c'omu ne zradjat':
Tam poc'omajut', tam połyżut', a tam pohładjat'.
Koły probłemy je jakis', – wony tebe rozradjat',
Chorosze, mudre riszennja, zawżdy tobi poradjat',
Jakszczo ty zajnjatyj, – wony tobi ne zaważajut',
I babs'kymy prybambasamy, mozok ne hrajut'.

Pryspiw:
Choroszi diwczata, ja łjubłju was wsich
Choroszi diwczata, chocz z wamy smich ta j hrich
Choroszi diwczata, odrazu wsich was choczu
Choroszi diwczata, szczoranku i szczonoczi.

Otże hljanem błyżcze, na predmet naszoji rozmowy,
Ce stworinnja można spohljadaty, znowu i znowu,
I ne prosto dywytys', a wes' czas jiji chotity,
Rozumity pry c'omu, jak dobre na switi żyty.
Chotity kraszczym stawaty, zarady c'oho tiła,
W jakomu tak doskonało wse, i tak zrozumiło.
Jaki tam w dupu inozemky, wony wsi chowajut'sja,
Naszi choroszi diwczata, niczym jim ne postupajut'sja!
Po-persze dupkoju, takoju smacznoju, jak dwa persyka,
Owały wypukli taki, szczo ob nych choczet'sja tertysja.
Potim mołodi, diwoczi, prużni hrudy,
Ja b ci hrudy pestyw, ochocze zawsze i wsjudy.
I szcze nohy: krasywi, riwni, dowhi nohy,
W czerzi za nohamy stojały perszymy u Boha,
Dowhyj jazyk, ta tilky tam, de c'oho treba,
Puchkeńki huby, a bilsze meni niczoho ne treba!

Pryspiw

Zakony Merfi znajut', i pro Ejnsztejna czuły,
I krim halimych nicznych kłubiw, iszcze des' buły...
Choroszi diwczata, wmijut' tak smaczno hotuwaty,
Szczo pry c'omu z nymy choczet'sja ne tilky spaty.
Ne weredływi, i bisjukiw ne budut' hnaty,
W razi potreby, moji szkarpetky możut' popraty.
Korocze szarjat' kobity, koły-szo treba robyty,
Oce wże bez bazaru, nema de prawdy podity.
U choroszych diwczat, i charakter choroszyj,
Wony wwiczływi, wmijut' nawit' kazaty: "Proszu",
"Djakuju", "Wybaczte", "Dobre", "Bud' łaska".
Choroszi diwczata, ce ne diwczata, a kazka!
Rozpowidaty Wam, jaki wony w liżku – ja bojusja,
Bo zaraz ja ce ne dohoworju, i prosto zirwusja,
I pidu, sami znajete kudy j koho hraty,
Potim budete dowho mene nazad wertaty.

Pryspiw