Ty poczemu taka dowjerczywa, tebe ja zowsim ne pojmu
Ty postupyła opromjetczywo szo tak dowjeryłas' jomu
Tebe prosyw sestimaticzjeski spytaj mene jak szos' tojwo
Ja wid poczatku orhaniczeski ne perewarjuwaw joho

Pryspiw:
Zw'ozdoczka moja, tilko dlja tjebja
Zaspiwaju pisnju cju zaduszewnuju
Zw'ozdoczka moja, tilko dlja tjebja
Zaspiwaju pisnju cju zaduszewnuju

Ja dumaw szo bezosnowatjelno buło tebe podozrjewat'
Ałe buła ty łjuboznatjelna, chotiła ws'o na switi znat'
Ty poznawała empiriczjeski razliczni storony żyttja, t'otja
Ha dywo duże prozajiczeski zakinczyłas' łjubow' twoja

Pryspiw

W finali żutkoji trahediji pryjszła do mene wsja w slozach
Ja rozterjałsja na mhnowjenije, ałe trymaw sebe w rukach
Skazaw tobi ja, moja djewoczka, czekaw szo ty sja powernesz
Łjubow za hroszi ne kupujet'sja, ja znaw szo skoro ty pojmesz

Pryspiw