A w nediłju rano syne more hrało.
Wyrjażała maty doczku w czużuju j storoń(ku).

A w czużuju storońku, miż czużiji ż łjudy.
– Oj chto że tebe, dytja że moje, żałjuwaty bu(de)?

– A chto ż bude byty, toj bude żality.
A wże ż meni, neńko że moja, z toboj wik ne żyty.