– Babusju, babusju!
Czoho tebe niczczju
U lis zanesło aż sjudy?
– Ne znaju, synoczku, ne znaju, mołodcze,
Idu ta ne znaju kudy.

– A zwidky ż ty rodom?
Czomu ty, stareńka,
W chatynu swoju ne idesz?
– Do tła pohoriło seło moje ridne
I chaty ty wże ne znajdesz.

A de ż je didus' twij,
Kudy win podawsja?
De dity twoji, de syny?
– Nad didom, doczkoju hranat rozirwawsja,
Syniw postriljały katy.

Noczamy i dnjamy
Błukaju samitna,
Szukaju prytułku i sna.
S'ohodni ja rada, s'ohodni szczasływa,
Bo was, bo herojiw znajszła.