Pohljań, za wiknom snih...
I mrija biła iz nedawnich dniw,
I w dal łetyt', mow smich,
Prjadywo dywne iz tuhy i sniw.

Pohljań u serce, szczo tomyt'sja samitne
I wyhljadaje tebe iz dałyny...
W swojij skorboti wono take prywitne...
Ach, powernysja iz sribnoji imły.

Podaj u trepeti snu
Radist' pobidy i odczaj żahy,
Tuhu twoju kripku
I rozmach, szczo ne bojit'sja zymy.

W hodynu tychu ty rozkaży pro mriju,
Szczo każe nam wże kydaty junyj czar,
I rozwiwaje w sercjach nam snihowiju,
Wływaje w żyły nam połum’janyj żar.

My jdem pid rytm duszi
Kazkowym krokom po triumf czy smert',
Szczoby wełyki dni
Swidczyły hidno pro krywawyj herc'.

Odna szałena nas połonyła dolja
I uwinczała naszu łjubow, mow cwit.
Czy my pobidym, czy zhynemo za wołju,
Żytyme wiczno poryw, zakljatyj w mit.