Wyrjadżała maty syna pid Kruty do boju,
Rozczesała kuczeryky ponad hołowoju.

– Idy, idy, mij synoczku, w boju ne zdawajsja,
Jak poboresz worożeńkiw, dodomu wertajsja.

– Idu, idu, stara nene, wczynju twoju wołju,
A ty doma mołys' Bohu, szczob wernuwsja z boju.

Stara, stara maty pid Kruty chodyła
Ta j szukała miż strilcjamy* najmenszoho syna.

A jak znajszła miż trupamy hołowońku syna,
Położyła na kolina ta j zahołosyła:

– Łjuljaj, łjuljaj, mij synoczku, a ja twoja maty,
Boże myłyj, synu łjubyj, woroże prokljatyj.