Wyjiżdżały chłopci z naszoho seła,
Wsi ż wony kryczały: "Proszczaj, Wkrajina!"

Tilky j odyn chłopec' c'oho ne kryczaw,
Biłeńkym płatoczkom slozy wytyraw.

– Ne żal meni, chłopci, ciji Wkrajiny,
Tilky żałko, chłopci, diwky Hałyny.

Nedaloko bat'ko j okopy kopaw.
Win zdali pobaczyw, jak bojec' upaw.

Win zdali pobaczyw, jak bojec' upaw,
Pidijszow błyzeńko – synoczka wpiznaw.

– Czy ty, synu, wbytyj, czy ranen łeżysz,
Szczo j do swoho bat'ka ta j ne howorysz?

– Ne ja, bat'ku, wbytyj, ja ranen łeżu,
Woz'my, bat'ku, dosky zbyj domowynu.

Wzjaw czotyry doszky zbyw domowynu,
Pochowaw synoczka w czużomu kraju.

Mynaje nedilja, mynaje druha,
Jde dodomu bat'ko, slozy wytyra.

Jde dodomu bat'ko, hołowa bołyt,
Hałyna w wikonci pobaczyła – biżyt.

– Oj bat'ku, nasz bat'ku, jaka zwistka je?
Każut', szczo nasz Wasja w łazareti je?

– Ne wir ty, Hałyno, ne wir nikomu,
Pochowaw synoczka w czużomu kraju.