Czorni kruky uwirwałysja u wichołu zymowu,
Zakrutyła czorni cjatky w nebi biła stużenycja...
Czorni kruky, ne krjaczite, wyr ne czuje waszu mowu,
Krylmy wy ne tripoczite, ne wwirwetesja na wołju...

Spereczatys' ne berit'sja czorni hwyntyky krutit'sja,
Obertajuczys' u rytmi obertalnoji maszyny,
Waszi duszi obhoriły, obłamały waszi kryła,
Wy zasnit', chaj wam nasnyt'sja sja wełyczna stużenycja.

Pryspiw:
Wony naczebto na woli,
Czorni kruky – wołodari neba,
Wony naczebto u sebe wdoma, ałe,
Ałe u wychora w połoni...

Czorni kruky uwirwałysja u wichołu zymowu,
Czorni kruky ne bażały i z newołeju myrytys',
Witer wyw, i zapewnjaw szczo jichnje szczastja łysz u tomu,
Szczob cjatkamy prokrutytysja u wychori bucznomu,

Może tak wono i j hodyt'sja
Cjatoczkoju prokrutyt'sja