A w Byszkach okopy kopały ukrajins'ki siczowi strilci,
A w sełach Potokach striljały zawzjato worohy-moskali."

Ubyły strilcja siczowoho, a striłec toj buw mołodyj,
A nazwa, rodynna u ńoho, Wołodymyr Zahuls'kyj.

I tiło joho schoronyły w seli Konjuchach "na misteczku",
Pisłały rodyni z sumnoju – pro smert' syna-brata – wistoczku.

I potekła sloza bat'kiws'ka po joho izmorszczenim łyci,
I po bilim łyczku sestryczky, aż serce styskało kliszczi.

I tiło joho pochowały, postawyły chrest wysokyj,
A na nim – zołotiji bukwy: "Tut spoczyw striłec' Zahuls'kyj".

A chłopci-mołodci ukłały wysoku mohyłu z dernja,
A w Zełeni swjata spiszyły do joho mohyły z pisnjamy.

Katy tam prokljati ne dały ni odnoji zaspiwat',
No zaraz u temnuju niczku kazały mohyłu rozkopat'.

Rozkopały katy mohyłu, aż striłec'ke tiło ruszyły,
A chrest toj z berezy biljawyj w dołynu, w bołoto, zatjahły.

Budesz ty, woroże prokljatyj, za tuju mohyłu strażdat',
Budesz ty łeżaty, kryczaty, a my twoji kosty łomat'.