Za horoju, za łuhom
Chodyt' żownjar za płuhom –
Ore nywu ne swoju,
Dobre, szczo w swojim kraju.

Ore nywu i tużyt':
"Chto rodyni tam służyt',
Chto jij zore i pożne,
Jak ne stane i mene?"

Sonce hrije tak myło,
Swit jak zołotom nakryło,
Łysz dałeko hromy b’jut',
Łjudjam żyty ne dajut'.

– Stańte, koni woroni,
Bo je jamy w zahoni
I mohyły na meżi,
Szcze j do toho ne czużi.

Tut hranaty orały,
Tutky naszi wmyrały:
Za to połe, za seło
Tut nemało jich ljahło.

Treba zemłju zriwnjaty,
De orały hranaty,–
Wsi ti rany na riłli,
Szczo zrobyły moskali.

Ja ti rany zahoju –
I slid szczezne po boju;
Tut pszenycja poroste,
Synij bławat zacwite.

A wojac'ki mohyły
Budut' trawku rodyły:
Żnec' tu sjade i epiczne.
Bidni duszi pom’jane...