W horach hrim hude, chocz zyma pade,
Zemłju zorały harmaty.
Hrymyt' wijna, dudnyt' łuna,
Drożat' raneni Karpaty.

Chto żywyj, wstawaj boronyty kraj,
Wkrytyj wohnem i mercjamy,
Ne bude tobi sumno u borbi
Miż siczowymy strilcjamy.

Siczowi strilci – za swij kraj borci,
Za swoju wicznu swobodu
U nych borba – ce jich sud'ba
I trudowoho narodu.

Łjutyj kat pryjszow proływaty krow,
Wzjaty narod nasz w newołju
I more sliz i w kraj prywiz, –
I smert', I krow, I nedołju.

Wzjały nam polja – ne wiz'mut' nam sył,
Woroh tam b’jet'sja z sercjamy,
My carja ub’jem, dumka ożywe
Miż siczowymy strilcjamy.

I spustywsja kat iz werchiw Karpat,
Wtik tak, jak wowk, maniwcjamy,
I tam upaw, i w bij popaw –
Miż siczowymy strilcjamy.

A chto tam pryjde i wpered wede,
Znajemo – naszi diwczata:
Łyczko jak mak, kruhom kozak, –
Dusza kozac'ka zawzjata.

Ne ciłujte wy jich – na wijni ce hrich,
Kraszcze wberit' jich wincjamy,
Sława tym doczkam, naszym kozaczkam, –
Miż siczowymy strilcjamy.