W horach hrim hude, chocz zyma pade,
Zemłju sporoły harmaty.
Ide łuna, drożyt' zemlja,
Drożat' raneni Karpaty.

Łjutyj kat pryjszow proływaty krow,
I prynis smert' i nedołju,
I more sliz u kraj prynis
Dlja dorohoho narodu.

Ustupywsja kat iz werchiw Karpat
Wtik, nacze wowk, maniwcjamy,
Ałe win upaw, jak u bij popaw,
Miż siczowymy strilcjamy.

A chto tam ide i pered wede?
Dywo – ce naszi diwczata:
Łyczko jak mak, kruhom kozak,
Dusza striłec'ka zawzjata.

Ne ciłujte jich – na wijni ce hrich,
Łysz uberit' jich winkamy.
Sława tym doczkam, sławnym kozaczkam,
Miż siczowymy strilcjamy.

Siczowi strilci – za swij kraj borci,
Za swoju ridnju i swobodu,
U nych borba – ce jich sud'ba –
Dlja dorohoho narodu.