A w pana Stryżaka ta na joho dwori.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir!

A na joho dwori ta wyrosło drewo.
A na tomu drewi ta j oreł sydiw.
Oj pid tym ta drewom Wasyłeczko stojit'.
Ruż’je zarjadżaje, w orłyka striljaje.
A orełko każe, słowo wymowljaje:
– Ne striljaj u mene, mołodyj Wasylko.
Ta jak budesz ty mołodym żenyt'sja,
Ta bude na tebe snih i metełycja,
A ja tebe wkryju swojimy kryłamy,
Tebe, mołodoho, j konja woronoho,
I swaszok, i swityłoczok.

("Daj, Boże, weczir dobryj
Ta na wes' wik dowhyj!" – promowljajuczy).