Stało mynułym zorjane lito,
Spałjuje osiń doli i kwity,
Znowu chołodna i dowha zyma nastaje.
Tilky ja znaju nowoju wesnoju
Budesz ty porucz, porucz zi mnoju,
Tysjaczu lit nam zozulja iszcze nakuje.

Pryspiw:
Ne każy meni, szczo dohoryt' wohoń,
Szczo krajinu Mrij nam ne znajty.
Choczu ja w czowni twojich dołoń
Kriz' roky pływty i pływty.

W pam’jati spohad nawik ne zitret'sja,
Ty bilja mene na widstani sercja,
Ty bilja mene u sjajwi wesnjanych zirok.
Huby twoji nezwyczajnoho trunku,
Nam załyszywsja łysz krok do ciłunku,
I my udwoch odnoczasno zrobyły cej krok.

Pryspiw

Choczu ja w czowni twojich dołoń
Kriz' roky pływty i pływty.

Pryspiw

Choczu ja w czowni twojich dołoń
Kriz' roky pływty i pływty.