Nawałyłos' zełene more, wid jakoho tikaty straszno szcze,
Jazykom po pisku prowodyt', bo dlja morja pisok to łasoszczi.
Ja chowajus' meży skeljamy, a wono distaje i tam mene,
B’je po palcjach chwyljamy, b’je chołodom, mow strumenem.

Pryspiw:
I ja diznałas', nemaje hirszoho, aniż odnomu w chołodnim mori.
Ja zdohadałas', nema straszniszoji za tu chwyłju, szczo mene złomyt'.

I des' hłyboko na dni widkrywajet'sja swit,
Ałe ne spryjmut' joho moji oczi, jakszczo potrapłju tudy.
I wse hłybsze wbywajet'sja tiło w hranit, more jist' pisok pid nohamy,
I zamerzli palci ne czujut', szczo swit nasuwajet'sja horamy.

Pryspiw (2)