1.
Koły ja zhaduju tebe, moja ujawa znowu w sny mene nese
De z wysoty zirok chołodnych baczu ja wse te
Szczo buło i ne buło w nas, w toj czas.

W toj czas, koły ja szcze ne znaw, szczo
Spokij swij i duszu – ja tobi widdaw,
A tepłyj witer nam pro nebo rozkazaw,
I ja składaw wirszi pro nas, w toj czas.

Pryspiw:
Ty ne posmijesz znyszczyty łjubow
Ty ne posmijesz widkazaty znow
Ty tak chotiła zupynyty czas,
Ałe dolja zła skazała wse za nas

Ty tak, jak doszcz, ty jak chołodnyj snih
Ty płaczesz, a ja choczu czuty smich
Takyj szczyryj smich, jakyj czuty tak dałeko
I wysoko, szczo aż ne wydno okom.

Tak złe, koły brakuje tepłych sliw
Ałe j bez nych ja dosyt' zrozumiw
Pid kolir noczi ty małjujesz dni
I ja z nymy jak i ty na samoti

Znajdy w mojich słowach swoju wynu
I ja todi mosty wsi popałju
Zarady nas dwojich w takomu złomu switi
De czorni dni, i czorni nawit' kwity.

2.
Ne buło noczi, ani dnja jakych ja chotiw
I wże des' wpała zirka z neba, hołos mij widłetiw
Zabudu ja twij zapach i twij kolir temnych oczej
W jakych ne wydno wże niczoho, krim chołodnych noczej

Harjaczych hub – chołodnyj prysmak ja sobi nahadaw
Dorohu wybraw wże dawno, ałe kuda ja ne znaw
I tilky doszcz chołodnyj moji kwity des' poływaw
I jich na czorno małjuwaw.